Βρείτε την φύση στο κέντρο της Αθήνας!!!

Εντάξει..κακά τα ψέματα..στην Αθήνα τα παιδιά χάνουν την επαφή με την φύση, σε μεγάλο βαθμό.  Ευτυχώς όμως πάντα θα υπάρχουν τρόποι για να τους φέρουμε εμείς πιο κοντά στο φυσικό περιβάλλον, ακόμα και σε μια τόσο γκρίζα πόλη.

Και όταν λέμε "περιβάλλον" εννοούμε οτιδήποτε υπάρχει γύρω μας.  Το νερό, τα ζώα, τα φυτά, τα τοπία, οι ήχοι, οι οσμές ακόμα και τα σκουπίδια και φυσικά ο άνθρωπος.  Η ανακάλυψη του φυσικού κόσμου σίγουρα θα προκαλέσει έντονο ενδιαφέρον στα παιδιά.

Το κλειδί για την διαδικασία της εξερεύνησης είναι να τους προκαλέσουμε την αίσθηση πως είναι "εκκολαπτόμενοι επιστήμονες". Στα παιδιά αρέσει πολύ να παίρνουν τους ρόλους των "μεγάλων".

Δεν χρειάζεται να είμαστε "ειδικοί", ούτε σαν γονείς ούτε σαν εκπαιδευτικοί,  για να μπορέσουμε να εξηγήσουμε τον "τρόπο λειτουργίας" της φύσης στα παιδιά.  Μια πιο επιστημονική απάντηση στα ερωτήματά τους, δεν είναι πάντα αυτό που πρέπει να ψάχνουμε.  Δεν μας ενδιαφέρει τόσο το να μάθει κάτι το παιδί όσο το να του δημιουργήσουμε την διάθεση για ανακάλυψη!  Σαφώς και θα διδάξουμε, αλλά κυρίως θα μοιραστούμε!

Το ότι μένουμε σε μια τσιμεντούπολη δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει ζωή σε αυτή. 

 Κάντε μια βόλτα με τα παιδιά στα γύρω τετράγωνα.  Εξοπλιστείτε με φωτογραφική μηχανή, που να μπορεί να την χειριστεί το παιδί.  Πείτε του πως σήμερα θέλετε να  μελετήσετε τις πράσινες γωνιές της γειτονιάς και να τις φωτογραφίσετε. Μπορείτε να πάτε στο πιο κοντινό πάρκο, να φωτογραφήσετε το δέντρο στο πεζοδρόμιο και τα πεσμένα φύλλα. Σίγουρα σε κάποια μικρή γωνίτσα ή  ανάμεσα στις πεζοδρομιόπλακες, θα βρείτε πράσινες τουφίτσες και αν είστε και τυχεροί ίσως και κανένα λουλουδάκι σαν αυτά τα  κίτρινα, μικρά σαν χαμομήλια, που συνηθίζουν να στριμώχνονται εκεί...για να μας αποδεικνύουν πόση δύναμη έχουν!!

Μια άλλη μέρα βάλτε έναν άλλο στόχο μελέτης της φύσης, όπως για παράδειγμα η βροχή. Εντάξει, δε σας προτείνω να βγείτε να χορέψετε στην βροχή για να την βιώσει διαφορετικά το παιδί γιατί μετά θα πρέπει να βάλετε στόχο να πέσει ο πυρετός!!  Μπορείτε όμως να βγείτε στο μπαλκόνι και να βρέξετε τα χέρια σας.  Ζητήστε του να σας περιγράψει το πώς έπεφτε η βροχή πάνω του, αν είχε δύναμη, αν πόνεσε, τον ρυθμό της κλπ.  Πάρτε βαθιά ανάσα και ζητήστε του να σας περιγράψει την μυρωδιά της και αν του θυμίζει κάτι. Μαζέψτε λίγη ποσότητα σε ένα δοχείο και πείτε του πως σήμερα είμαστε επιστήμονες και θα μελετήσουμε το νερό. Δείτε πόσο καθαρό είναι, το χρώμα του, την θερμοκρασία του, την οσμή του. Αν μένετε σε ήσυχη γειτονιά (από κίνηση σε δρόμους),  παίξτε το παιχνίδι της σιωπής και ακούστε τον ήχο της βροχής. Μπορείτε ακόμα να παρατηρήσετε τον τρόπο με τον οποίο πέφτει το νερό πάνω σε διαφορετικές επιφάνειες πχ. στα αμάξια, στον δρόμο, στα φύλλα των φυτών.

Δεν υπάρχει λόγος να περιορίσετε τις δραστηριότητες σας από την αρχή.  Ρωτήστε τα παιδιά τι άλλο θα μπορούσατε να κάνετε για να μελετήσετε την φύση ή το συγκεκριμένο θέμα που έχετε ήδη επιλέξει και σίγουρα θα σας εκπλήξουν οι ιδέες τους!  Μην ξεχνάτε να τους επισημαίνετε τον ρόλο του επιστήμονα που τους δώσατε, για να νιώθουν πως κάνουν κάτι σπουδαίο που το κάνουν οι "μεγάλοι".

Δείτε και αυτό το βίντεο που θα σας ενθουσιάσει!!!!! 

Η βιωματική μάθηση είναι η πιο σπουδαία. Βρείτε ένα πάρκο και αφήστε το παιδί να πατήσει χωρίς παπούτσια στο χορτάρι (αφού πρώτα δείτε ότι είναι ασφαλές κάτι τέτοιο). Ζητήστε του να σας περιγράψει την αίσθηση. Δείτε από κοντά τον κορμό ενός δέντρου και περιγράψτε με το δάχτυλο τα σχήματα που δημιουργεί. Αγκαλιάστε το για να δείτε πόσο μεγάλο είναι και αν χωράει για να κλείσετε τα χέρια σας.

Γίνετε ζωγράφοι χωρίς πινέλα και χαρτιά! Μαζέψτε φύλλα, κλαδιά, καρπούς και ό,τι άλλο βρείτε και σας αρέσει...ακόμα και σκουπίδια και φτιάξτε έναν πίνακα ζωγραφικής στο δάπεδο. Δεν έχει σημασία το πού...ίσως είναι στο γρασίδι, στο χώμα, στο πεζοδρόμιο, στα σκαλιά ενός άλσους, αρκεί να είναι σε δημόσιο χώρο. Τοποθετήστε τα αντικείμενα με όποιον τρόπο θέλετε, δώστε όνομα στον πίνακα, συζητήστε τί παρουσιάζει, αν θέλετε δείξτε το στους γύρω και απλά αφήστε το εκεί φεύγοντας. Μπορείτε να το ψάξετε την επόμενη μέρα και να δείτε αν είναι ακόμα εκεί. Το πιο πιθανό είναι να μην το βρείτε, όμως δεν πειράζει, σκεφτείτε το που μπορεί να βρίσκεται τώρα το έργο σας!

Μέσα από τέτοιες ενέργειες το παιδί  δε θα βλέπει πια το σπίτι του, αλλά το σπίτι του που είναι δίπλα στο πάρκο που φιλοξένησε το έργο του. Δε θα βλέπει τον δρόμο της γειτονιάς, αλλά τον δρόμο της γειτονιάς που όταν βρέχει φαίνεται πιο μαύρος.

Ας μάθουμε λοιπόν στα παιδιά να λένε καλημέρα στο γρασιδάκι που φύτρωσε στο πεζοδρόμιο του σπιτιού μας και να κλείνουν τα αυτιά τους για να ακούσουν τον άνεμο!

Μελετήστε και την ιδέα του "Re-think Athens" εδώ.!!!!